Tα παράδοξα των φίλων του Facebook

Και ποιος δεν έχει φίλους μέσα στο Facebook. Οι περισσότεροι έχουμε στην λίστα φίλων μας ανθρώπους από τον εργασιακό μας χώρο, φίλους από το σχολείο, από την γειτονιά. Μέσα σε αυτή την λίστα χωρούν όλοι. Ακόμα και άνθρωποι που μπορεί να τους είχαμε γνωρίσει κάποια στιγμή στο παρελθόν, και να μην τους έχουμε ξανά δει από τότε. Άνθρωποι που μπορεί να είχαμε χωρίσει προ ετών, και τώρα τους επανατοποθετούμε στην ‘λίστα’ φίλων μας. Ίσως γιατί είναι πολύ εύκολο [ένα accept θέλει μόνο δεν θέλει άλλες θυσίες] ή ίσως γιατί κάπου μέσα μας βαθιά φωλιάζει το πάθος για επίδειξη μεγαλύτερου πληθυσμού φίλων. Στις μέρες μας εξάλλου έχουμε ταιριάξει κατά ένα περίεργο τρόπο την ποσότητα με την ποιότητα.

Πόσες φορές δεν σας έχει τύχει να δείτε στον δρόμο έναν άνθρωπο που τον έχετε στην λίστα φίλων σας αλλά αλλάξατε πεζοδρόμιο για να μην του μιλήσετε; Όχι από κακία, αλλά επειδή απλά δεν υπήρχε κάτι να πείτε.
Αυτή θα λέγαμε είναι και η πρώτη ουσιαστική διαφοροποίηση των δυο εαυτών μας. Του ‘ψηφιακού’ και του πραγματικού.Έχουμε λοιπόν δημιουργήσει τους ψηφιακούς μας κλώνους,  που μάλιστα έχουν τις δικές τους συνήθειες τις δικές τους προτιμήσεις, και πολλές φορές και τα δικά τους πιστεύω.

Μου ήταν δύσκολο να παλέψω την σχέση μου.... Τώρα που μπήκε και τρίτος στην μέση [ο ψηφιακός μου εαυτός] άντε να βγάλουμε άκρη.

H εκδίκηση της γιαγιάς ... στo trendy bar

Τι πιο ωραίο από την βραδινή βόλτα σε ένα νησί το καλοκαίρι. Αιθέριες υπάρξεις  ξεπηδούν από κάθε στενό, χαρούμενος κόσμος, και trendy bars σε κάθε γωνιά. Τι γίνεται όμως το χειμώνα σε αυτά τα όμορφα στενά με τα πολλά μαγαζιά; Τα περισσότερα κλείνουν, και όσα μένουν ανοιχτά είναι καταδικασμένα να ζήσουν την εκδίκηση της γιαγιάς. Αφορμή, η επίσκεψη μου στην πρωτεύουσα των Κυθήρων για επαγγελματικούς λόγους. Πέρασα αρκετές ώρες σε ένα από τα ωραιότερα μαγαζιά του νησιού που ευτυχώς [και μπράβο] στον ιδιοκτήτη είχε free wi-fi. Όση ώρα γράφω αυτό το κείμενο στα διπλανά τραπέζια υπάρχουν αξιαγάπητες γιαγιάδες και παππούδες που έχουν κατακλύσει το μαγαζί. Ο ‘trendy’ σερβιτόρος τρέχει να ικανοποιήσει τις ανάγκες τους σε ελληνικούς καφέδες με καϊμάκι, και κουλουράκια.
Κάπου μέσα στα μάτια τους, βλέπω την ικανοποίηση, που μπόρεσαν επιτέλους να έρθουν σε αυτό το trendy μαγαζί που όλο το καλοκαίρι ήταν απλησίαστο από τον πολύ κόσμο. Που παρ’ όλο που ήταν στον τόπο τους, ήταν τόσο μα τόσο ξένο για αυτούς.
Παππού ... γιαγιά, ήρθε η ώρα σας για ξεφάντωμα μέχρι πρωίας. Κουλουράκια και ελληνικός καφές τα όπλα σας.

Συννεφάκια σκέψεων ... όταν η βενζίνη τελειώνει

Κατεβαίνοντας σήμερα το πρωί την μποτιλιαρισμένη Κηφισίας με άδειο ντεπόζιτο στην μηχανή μου, άρχισα να διαβάζω τα συννεφάκια πάνω από αυτοκίνητα και μηχανές.
Σας παραθέτω αυτά που μου έκανα περισσότερο εντύπωση J

Νεαρός με παπάκι : Τέρμα τα ξερόγκαζα ... αν θέλω να φτάσω σπίτι μου.

Όχημα με φιμέ τζάμια και λάμπες NEON [δεν έβλεπα ποίος ήταν μέσα] : Δεν έχει απόψε κύκλους στην πλατεία στο Μπουρνάζι.

Κύριος με Χ5: Τι το έχεις το Χ5 αν δεν μένεις στο Dubai;

Νεαρή κοπέλα με Smart: Δεν το πέτυχε το γαλλικό η manicurist δεν θα ξανά πάω στην ίδια [όπως κάθε κοπέλα και αυτή, σε άλλη σφαίρα πραγματικότητας].

Παχουλός κύριος με Bentley: Θα κρατάω αποθεματικό αμόλυβδης σε δεξαμενές στην άκρη του κήπου, δίπλα στον στάβλο που μένουν οι ανασφάλιστοι.

Διαπλεκόμενος Πολιτικός : Ευτυχώς που υπάρχει ακόμα Diesel για το σκάφος.

Έλληνάρας που θεωρεί τον εαυτό του ΄μέγα΄ επιχειρηματία: θα μετατρέψω τους κινητήρες για να καίνε βιοαέριο, και θα πουλάω τα φασόλια σε τιμή χρυσού [όποιος κατάλαβε ... κατάλαβε].

Ο ποιητής της παρέας [περιμένει στην στάση λεωφορείου και γελά]:
Θα 'ρθει ο καιρός που θα πηγαίνεις βενζινάδικο μόνο για να φουσκώσεις λάστιχο.
Θα ‘ρθει καιρός που ο Ferrari θα κάθετε στην στάση για Dubai
Θα 'ρθει καιρός που και το Dubai μόνο ποδήλατα θα μπορέσει να κουνάει.

Άλλα δεν μπόρεσα να συγκρατήσω, γιατί κατεβαίνοντας την Κηφισίας τα συννεφάκια είχαν πυκνώσει τόσο που αναμένονταν τρελή καταιγίδα. Άντε να δούμε πότε.

 

Συνειδητοποιημένες ... πόρτες

Καταγραφή εμπειριών και δυνατότητα χρήσης αυτών για μεταβολή της λειτουργίας. Ίσως και εκεί να κρύβεται η δυνατότητα δημιουργίας ευφυών μηχανών. Αν το σκεφτούμε, αυτό είναι που δημιουργεί χαρακτήρες αλλά και εξελίσσει τον άνθρωπο. Οι περισσότεροι που ασχολούνται με robot και μηχανισμούς που μπορεί να θεωρηθεί ότι έχουν κάποιο επίπεδο ευφυΐας καταλήγουν στο εξής συμπέρασμα: ‘’Όταν ένα robot συνειδητοποιήσει την ίδια του την ύπαρξη, τότε θα έχουμε πετύχει τον στόχο μας’’.

Και έρχομαι εγώ και ρωτώ....Ο άνθρωπος πως συνειδητοποιεί την ύπαρξη του; Μέσα φυσικά, από της εμπειρίες που έχει από την ζωή. Την αλληλεπίδραση του δηλαδή με το περιβάλλον που του δημιουργεί εμπειρίες τις οποίες καταγράφει. Αυτές τις καταγραφές έχει την δυνατότητα να τις επαναφέρει στην μνήμη του [συνειδητοποιώντας έτσι ότι υπάρχει γιατί αλληλεπιδρά με το περιβάλλον] καθώς και να δράσει ανάλογα με την εμπειρία του, αν βέβαια οι περιστάσεις το απαιτούν.

Άρα.... Μια αυτόματη πόρτα, που διαθέτει δύο αισθητήρια για να ανοίγει και να κλείνει, και παραμένει πάντα ανοιχτή τις ώρες που καταλαβαίνει ότι υπάρχει περισσότερη κίνηση έχει συνειδητοποιήσει την ύπαρξη της, όσο και ο άνθρωπος μέχρι σήμερα.

Sava...Wi-Fi Kafe

Η έλλειψη συνδέσεων wi-fi στις περισσότερες καφετέριες, έχει να κάνει κυρίως με την αδιαφορία των ιδιοκτητών. Επίσης και με την αδυναμία τους να καταλάβουν το πόσο χρήσιμο, αλλά και αναγκαίο είναι  για τους νέους ανθρώπους. Για να μην μιλήσω για την ολοκληρωτική έλλειψη παροχών ρεύματος για φόρτιση κτλ. Το χειρότερο πάντως είναι η απάντηση που δίνουν οι περισσότεροι καταστηματάρχες στην πρόταση για εγκατάσταση μιας σύνδεσης στο internet με υποστήριξη wi-fi. Φίλος εγκαταστάτης μου έχει αναφέρει ότι οι περισσότεροι δεν προχωρούν, όταν καταλαβαίνουν ότι την σύνδεση τους θα μπορούν να την χρησιμοποιούν και άνθρωποι που δεν είναι στο μαγαζί τους, αλλά μπορεί π.χ. να κάθονται σε διπλανό χώρο. Έτσι προτιμούν να μην προσφέρουν βελτίωση των υπηρεσιών τους.

Και ρωτάω .... έχουν τα πακέτα ADSL ογκοχρέωση; Τι σας νοιάζει ρε παιδιά και αν ένας που δεν πίνει καφέ στο μαγαζί σας θελήσει να πάρει τα e-mail του η να δει τους φίλους του στο Facebook; Αθάνατη Ελλάδα που oι παροχές προς δεύτερους θεωρούνται αν όχι σπατάλη , βλακεία.

Το Pinnacle PCTV 330ev και η κρεμάστρα

Σε συνέχεια του ολοκαυτώματος [κάθε μέρα καίγεται και από μια ηλεκτρονική συσκευή] σταμάτησε να λειτουργεί το TV Tuner της Pinnacle [PCTV 50e]. Μιας και ήταν και πολύ παλιό σταμάτησα να το κλαίω και βρήκα ευκαιρία να μπω στον μαγικό κόσμο των Media Center με το PCTV 330ev που υποστηρίζει και Vista. To συγκεκριμένο πακέτο περιέχει και ένα τηλεκοντρόλ για χειρισμό του Media Center. Μετά από μια πολύ εύκολη εγκατάσταση και έναν χρονοβόρο συντονισμό καναλιών, στρώθηκα [επί του καναπέ] για να δω τι κάνει το νέο tuner μου. Η πρώτη εικόνα θύμιζε απευθείας σύνδεση με Σουηδία σε περίοδο χιονοθύελλας. Αλλάζοντας αστραπιαία κανάλι [είμαι πολύ εκπαιδευμένος στη γρήγορη αλλαγή] συνειδητοποίησα ότι η χιονοθύελλα επικρατούσε σε όλα τα κανάλια. Σκεπτόμενος ότι η κεραία δεν έχει τίποτα, αφού το παλιό τv tuner έπιανε με αυτήν καμπάνα, άρχισαν να με ζώνουν τα φιδάκια. Τα φιδάκια έγιναν ξαφνικά τεράστια Anaconda όταν διάβασα σε σχετικά forums ότι είναι προβληματικό το συγκεκριμένο μοντέλο. Επίσης πολύ απαιτητικό, αφού θέλει ισχυρότατο μηχάνημα για να κάνει τον συντονισμό και την αποκωδικοποίηση του τηλεοπτικού σήματος. Και πάνω που ετοιμάζονταν το Anaconda να με παρασύρει στον λάκκο του μέσα στο ποτάμι, έσκασε μια ιδέα. Να αλλάξω κεραία; Αλλάζω λοιπόν την κεραία, γιατί η άλλη μπορεί να παρουσίαζε μεγάλη αντίσταση και να ενοχλούσε το μικρό μου PCTV 330ev. Βρίσκω μια εσωτερική και την συνδέω. Τα χιόνια περισσότερα και πιο πυκνά. Με τέτοια χιονόπτωση άνετα έφτιαχνα χιονάνθρωπο, έκανα σκι, και στόλιζα και γιρλάντες για καλά Χριστούγεννα. Θαμμένος στο χιόνι μέχρι το γόνατο, θυμάμαι το κόλπο με την κρεμάστρα. Όσοι δεν διαθέτουν κεντρική εγκατάσταση κεραίας θα το ξέρουν. Όπλο μου μια μεταλλική κρεμάστρα ανοιγμένη σε σχήμα ρόμβου και τρία μέτρα καλώδιο. Ο γάντζος της κρεμάστρας ακουμπάει στον πυρήνα του καλωδίου και το νήμα στον αέρα. Και ξάφνου έγινε καλοκαίρι στο Tv Tuner μου. Έβαλα τα καλοκαιρινά μου , και ξάπλωσα να δω τηλεόραση από το Media Center μου. Μεγάλη υπόθεση ο χειρισμός του PC με τηλεκοντρόλ.

MSI U100 και θαύματα...

Προ εβδομάδας απέκτησα το MSI U100, σε αντικατάσταση του παλιού μου notebook Toshiba Satellite A50 … νομίζω [ήταν τόσο παλιό που έχω ξεχάσει και το μοντέλο]. Είμαι τόσο εντυπωσιασμένος από τις επιδόσεις του, που έχω σταματήσει να δουλεύω στο μεγάλο PC του σπιτιού. Ο προσδιορισμός ‘μεγάλο’ βέβαια ταιριάζει καλύτερα στο μέγεθος του και όχι στις επιδώσεις του και στα υποσυστήματα του [Athlon 64 X2 3800+].

Μετά λοιπόν από κάποια ώρα αναζητήσεων και ‘καντηλιών’ , που χάλασε το Satellite, άκουσα τον φίλο μου τον Μπάμπη και κατέληξα στην απόφαση για αγορά του MSI U100. Η απόφαση βέβαια μέχρι την απόκτηση του απείχε αρκετά χιλιόμετρα, δέκα τηλεφωνήματα, δύο καντήλια [ήταν πάρα πάνω σίγουρα], δυο μονωτικές ταινίες , και μια εκτύπωση Α5. Και εξηγούμε αμέσως.

Αν και πολύ πετυχημένο μοντέλο το  MSI U100, η μαμά αντιπροσωπεία έκλεισε τις κάνουλες και διέκοψε την παροχή συσκευών στην αγορά. Σε όλα τα καταστήματα που είχα άμεση πρόσβαση βρήκα μόνο 4 συσκευές και αυτές σε χρώμα ροζουλί. Και όχι απλό ροζ … Barbie ροζ. Μη έχοντας άλλη επιλογή, και βλέποντας ότι σε μαύρο ήταν και 70 euro ακριβότερο!!! Κατέληξα να το παίζω Barbie. Ευτυχώς μια εκτύπωση Α5 και αρκετή μονωτική ταινία άσπρου χρώματος με βοήθησαν να καλύψω το ‘ κραγμένο; ‘ ροζ στην πλάτη της οθόνης.

Οι επιδόσεις του άριστες, τρέχει ακόμα και AutoCAD 2007 με μεγάλη ευκολία και ταχύτητα [δουλεύεις και σχεδιάζεις άνετα], ακόμα δε και Photoshop. Η απόκριση του στα XP είναι άψογη ακόμα και όταν υπάρχουν πολλά παράθυρα στην οθόνη. Το μικρό μου θαύμα [1Kg - 10’’ οθόνη] είναι εδώ.