O κλέφτης της διπλανής πόρτας

Από τη μία να ακούμε για πλιάτσικο και να καταδικάζουμε τα γεγονότα, και από την άλλη πλήθος Ελλήνων να αναζητά σε καλύτερη τιμή τα κλεμμένα. Κοπέλες που ψάχνουν απεγνωσμένα την επώνυμη τσάντα που βούτηξε ένας κοινός κλέφτης, από πανάκριβα μαγαζιά στην Ερμού. Άντρες με αγωνιά στα μάτια να ανακατεύουν βιαστικά κουτιά από κλεμμένα κινητά, μήπως και βρουν ανάμεσα τους το αγαπημένο τους gadget. Και όλα αυτά με την ανοχή και της αστυνομίας, αλλά και όλων εμάς που δεν σηκωθήκαμε από την καφετέρια για να περάσουμε κολάρο την πανάκριβη τσάντα στην γκόμενα απέναντι, που περηφανεύεται μάλιστα ότι την πήρε και στην μισή τιμή. Οι κλεπταποδοχή, πάντα ήταν στην φύση του Έλληνα δυστυχώς. Τώρα όμως, εκτός από απαράδεκτη είναι και πολύ ύπουλη γιατί σε συνδυασμό με την κλοπή γίνεται όργανο καταστολής. Καταστέλλει έμμεσα της κινητοποιήσεις, στιγματίζει άδικα έναν κοινωνικό αγώνα,  ρίχνει λάσπη στα πρόσωπα παιδιών 16 χρόνων που καμία βέβαια σχέση δεν έχουν με όλα αυτά. Εδώ προκύπτει βέβαια και η έμμεση καταστολή γιατί η γκόμενα απέναντι, βρίσκοντας τρόπο να αγοράσει την πανάκριβη τσάντα που πάντα ήθελε, ξεχνά για λίγο τα οικονομικά προβλήματα [και την έστω και μικρή πιθανότητα να ασχοληθεί λίγο με κοινωνικά ζητήματα]. Ξεχνά την προδιαγεγραμμένη μοίρα της που είναι να καταναλώνει μέχρι να πεθάνει. Με μισθό 700 ευρω, και με δάνεια που αν ήταν χέρια θα την είχαν πνίξει σίγουρα.

Σφήνακια  σκέψεων

 Τι αρέσει πιο πολύ στον Έλληνα, να αγοράζει η να κλέβει;

 Τι αρέσει περισσότερο στον Έλληνα έμπορο, να αγοράζουν η να αγοράζουν και να τους κατακλέβει;

 Με ποιον μοιάζει περισσότερο ένας Έλληνας; Με τον απέναντι του που τον κράζει.

 Γιατί χρησιμοποιούμε την έκφραση ΄΄κλέβω internet’’ ενώ απλά συνδεόμαστε σε ένα ανοικτό wi-fi;

To περίεργο με τα επεισόδια

Το πιο περίεργο με τα επεισόδια και με όλο το κύμα βίας[κρατική, και μη]  που επικρατεί τις τελευταίες μέρες, ειναι ότι δημιουργεί στον κόσμο ένα αίσθημα ατιμωρησίας.Λεηλατούνται μαγαζιά μπροστά σε κάμερες, αστυνομικοί κοπανάνε αλύπητα μπροστά σε κάμερες, δέντρα λαμπαδιάζουν [νωρίτερα από ότι υπολόγιζε ο κ. Κακλαμάνης].Αστυνομικοί πυροβολούν στο κέντρο της πόλης, λες και είναι σε σκοπευτική λέσχη.Και όλα αυτά μέσα σε ένα ατελείωτο mix με διαφημίσεις, τηλεοπτικές σειρές, και άλλες εκπομπές. Άρα έχουμε ένα κύμα βίας που μένει ατιμώρητο, και ταυτόχρονα συνδυάζεται τέλεια με την καθημερινότητα μας [η καθημερινότητα του Έλληνα είναι δυστυχώς η τηλεόραση]. Ενώνοντας αυτά τα δύο ατιμωρησία , καθημερινότητα και έχοντας ως κορυφή την βία μπορούμε πολύ εύκολα να καταλήξουμε στο γιατί τα γεγονότα εξαπλώθηκαν στις γειτονιές. Η σημερινή επίλυση των προβλημάτων των νέο Ελλήνων, θα αρχίσει να περνάει μέσα από την βία. Τώρα ιδικά που το βλέπουν και στην τηλεόραση έχουν το άλλοθι ότι αυτό είναι κάτι το αποδεκτό ... που επίσης δεν τιμωρείται.Θα μου πείτε βέβαια , πως ένας άνθρωπος μπορεί να επηρεασθεί τόσο άμεσα από την τηλεόραση; Ρίχνοντας μια μάτια στην καταναλωτική μας κοινωνία θα δούμε ότι μπορεί πολύ εύκολα. Και ιδιαίτερα αν δεν διαθέτει φίλτρο. Τι φίλτρο; Παιδεία.

Τα netbooks αποτελούν απειλή;

Αν και φανατικός χρήστης ενός MSI U100, άρχισα να σκέφτομαι πράγματα εναντίον του. Γενικότερα για όλη την αγορά των netbooks που γιγαντώνεται, και όπως δείχνει μπορεί να επισκιάσει εν μέρη και την αγορά των laptop και desktop συστημάτων.Μετά από αρκετές δεκαετίες που έχουμε εγκαταλείψει την χρήση κουτών τερματικών που εξαρτώνται άμεσα από έναν κεντρικό υπολογιστή, η ιστορία μας δείχνει ότι τελικά κύκλους κάνει. Η σημερινή φιλοσοφία των netbooks μπορεί να μην το δείχνει καθαρά, αλλά πάμε σιγά σιγά σε ένα μοντέλο υπολογιστή, που είναι άμεσα εξαρτώμενο από το Internet. Μέχρι εδώ όλα καλά... Το θέμα είναι ότι με τον τρόπο που εξελίσσονται τα προγράμματα αλλά και γενικότερα οι εφαρμογές στο Internet, η επόμενη γενιά των netbooks θα έχει άμεση εξάρτηση π.χ. από το δικτυακό Word. Και ακόμα χειρότερα τα αρχεία μας [φωτογραφίες, MP3, video, κείμενα] θα είναι αποθηκευμένα σε ένα μακρινό μακρινό υπολογιστή J. Τι με πειράζει εμένα αυτό; Θα σας πω. Το PC ήταν ένα μικρό κέντρο δημιουργίας, αντίστασης στην συγκεντρωμένη εξουσία. Αυτό σιγά σιγά προσπαθούν να μας το πάρουν από τα χέρια,  κάνοντας τα μηχανήματα  μας κουτά τερματικά και δεσμεύοντας αυτά που φτιάχνουμε σε μακρινά data centers.